Adolf Schöll

Gustav Adolf Schöll (ur. 2 września 1805 w Brnie; zm. 26 maja 1882 w Jenie) – niemiecki archeolog, bibliotekarz, filolog, literaturoznawca i pisarz. Znany jest jako autor opowiadania Der arme Stephan (Biedny Stefan). (wyznanie ewangelickie)

Genealogia

  • Żona: od ok. 1840 Johanna Henle, siostra anatoma Jakoba Henle;
  • Dzieci: 4 synów i córka.

Życiorys

Gustav Adolf Schöll był synem fabrykanta, który z Wirtembergii przeprowadził się do Brna. Po nauce u botanika i pastora ewangelickiego zboru w Brnie Christiana Ferdinanda Hochstettera (1787–1860) kontynuował naukę w gimnazjum Stuttgarcie, gdzie wkrótce jego zdolności poetyckie dostrzegł Gustav Schwab. W latach 1823–26 studiował na uniwersytecie w Tybindze. Początkowo poświęcił się teologii, a później filozofii i literaturze greckiej, szczególnie mitologii. Spotkał tam m.in. Eduarda Mörike, Davida Friedricha Straussa i Friedricha Theodora Vischera. Od 1825 roku korespondował z Otfriedem Müllerem, z którym poruszał kwestię historii greckich sag. Równie owocny okazał się kontakt z Ludwigiem Uhlandem. W 1828 roku doktoryzował się rozprawą De origine graeci dramatis pars prior continens quaestiones praevias de ludorum mimicorum apud Siculos ac Dorienses primordiis. Ostatni rok studiów spędził na uniwersytecie w Getyndze u Otfrieda Müllera.

Po studiach Adolf Schöll przebywał przez trzy lata w rodzinnym domu w Brnie. W 1833 roku habilitował się w Berlinie. Tutaj nowych sił twórczych dostarczyli mu Adelbert von Chamisso i Joseph von Eichendorff. Napisał tomik wierszy Gedichte aus den Jahren 1823—1839, który ukazał się w 1879 roku w Lipsku. Pisał także artykuły na temat historii sztuki do czasopism Kunstblatt Ludwiga von Schorna i Museum. Blätter für bildende Kunst Franza Theodora Kuglera. Od 1835 roku prowadził w Akademii Sztuk w Berlinie wykłady na temat mitologii, historii sztuki i greckiej tragedii.

Od jesieni 1839 do lata 1840 roku podróżował razem z Otfriedem Müllerem po Włoszech i Grecji. Podróż ta zakończyła się tragicznie śmiercią Müllera 1 sierpnia 1840 roku. Jesienią 1842 roku został profesorem nadzwyczajnym archeologii na uniwersytecie w Halle. Wiosną 1843 roku powołano go do Weimaru jako dyrektora Großherzogliche Kunstsammlung. Po śmierci przyjaciela Ludwiga Prellera został w 1861 roku w Weimarze jego następcą jako dyrektor biblioteki książęcej.

Od 1880 roku cierpiał na dolegliwości nerwowe. Pewną poprawę jego stanu zdrowia spowodował pobyt w posiadłości wiejskiej przyjaciela w Freienwalde. Wiosną 1881 Adolf Schöll musiał udać się na leczenie do Jeny, gdzie zmarł 2 maja 1882 roku.

Dzieła (wybór)

  • Der arme Stephan, 1827.
  • Herodot’s von Halikarnaß Geschichte, 11 tomów, Stuttgart 1828–1832.
  • Die Tetralogien der attischen Tragiker, 1839.
  • Sophokles, sein Leben und Wirken, Frankfurt a. M. 1842.
  • Über die Tetralogie des attischen Theaters und die Kompositionsweise des Sophokles, 1859.
  • Gedichte, 1879.
  • Archäologische Mitteilungen aus Griechenland, nach O. Müllers hinterlassenen Papieren, 1843.
  • Briefe und Aufsätze von Goethe aus den Jahren 1766–86, 1846.
  • Goethes Briefe an Frau von Stein, 3 tomy 1848–51.
  • Goethe in den Hauptzügen seines Lebens und Wirkens, Berlin 1882.

Literatura