Abraham Vater

Abraham Vater (ur. 9 grudnia 1684 r. w Wittenberdze; zm. 18 listopada 1751 r. tamże) - niemiecki lekarz i filozof. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia

Ojciec Christian Vater, profesor medycyny w Wittenberdze; matka Regina Dorothea Calov, krewna Abrahama Calova (1612-1686); - ożenił się 1) 13 stycznia 1716 r. w Wittenberdze z Sophią Magdalene z domu Zimmermann, wdową po Samuelu Francke, 2) 24 lutego 1740 r. w Dreźnie z Christiną Marią Marperger; bezdzietny.

Życiorys

Abraham Vater ukończył gimnazjum w Merseburgu i od 1702 r. studiował medycynę na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie w 1706 r. otrzymał tytuł magistra filozofii. W 1709 r. kontynuował studia na uniwersytecie w Lipsku, w 1710 r. wrócił do Wittenbergi gdzie został doktorem medycyny.

Po rocznej podróży naukowej, która prowadziła przez Niemcy, Anglię i Holandię, z dłuższym pobytem na uniwersytetach w Amsterdamie i Lejdzie gdzie studiował anatomię u Frederika Ruyscha (1638-1731), wrócił do Wittenbergi w czerwcu 1711 r. i habilitował się w 1712. Po habilitacji pracował w Wittenberdze jako privatdozent, od 1717 r. był profesorem nadzwyczajnym, a od 1719 r. profesorem zwyczajnym anatomii i botaniki. W 1712 r. został członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Przyrodniczych „Leopoldina” (Leopoldinisch-Carolinische Deutsche Akademie der Naturforscher) .

Od 1733 r. poświęcił się anatomii i 1 maja 1736 r. założył muzeum anatomiczne na uniwersytecie w Wittenberdze, w Collegium Augusteum. W 1737 r. został profesorem patologii, w 1746 pierwszym profesorem terapii i do śmierci był seniorem Wydziału Medycznego Uniwersytetu Wittenberskiego.

W 1722 r. wybrano go na członka brytyjskiego Royal Society. W 1728 został członkiem korespondencyjnym Pruskiej Akademii Nauk (niem. Königlich-Preußische Akademie der Wissenschaften).

Znaczenie

Abraham Vater uchodził za wyśmienitego naukowca i do dziś ma swoje miejsce w historii medycyny. Był promotorem 52 prac doktorskich w Wittenberdze. Jego liczne prace związane są z botaniką, chemią, farmakologią, patologią, terapią, chirurgią i ginekologią. W 1714 r. opisał zamknięcie otworu owalnego. Opublikowany w 1720 r. opis miejsca, w którym żółć i sok trzustkowy dostają się do dwunastnicy przeszedł do historii medycyny. Ta struktura anatomiczna w języku łacińskim »papilla Vateri« znana jest jako brodawka Vatera. W 1741 r. w opisał ciałko blaszkowate zwane ciałkiem Vatera-Paciniego.

Oprócz tego prowadził pokazy z anatomii dla kobiet i zadbał o dostarczanie zwłok samobójców do badań anatomicznych.

Dzieła (wybór)

  • De succi nervei secretionem mechanicam. 1711.
  • De viis absconditis pulmonum, quibus aer, respirando receptus, in sanguinem penetrat : nec non de vasorum secretoriorum structura mechanica, & de fibrillarum nervearum in cerebro principiis. 1714.
  • Hepar in hydrope saepivs insons esse e sectione viri ante dvas septimanas post divivrnvm alvi flvxvm crventvm tamdem hydrope defvncti demonstrat .̤ Abrahamvs Vater. 1720.
  • Ordinis medicorum in Academia Wittebergensi H.T. decanus D. Abrahamus Vater, anat. et botan. prof. publ. Societ. Nat. Cur. ut et Londin. ac Berolin. sodalis cornu cervi monstrosum a trunco arboris fagi, cui adhaesit, resectum proponit simulque panegyrin medicam indicit. 1744.
  • De consensu partium corporis humani. 1747.
  • Abrahami Vateri Museum anatomicum proprium. 1750.

Literatura

  • Julius Pagel: „Vater, Abraham”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 39, Duncker & Humblot, Leipzig 1895, s. 502 (online).