Theodor von Sydow

Theodor Freiherr von Sydow (ur. 13 marca 1770 (lub 1773) w Berlinie; zm. 8 kwietnia 1855 w Grazu) – niemiecki poeta i deklamator.

Życiorys

Theodor von Sydow pochodził z pruskiej rodziny szlacheckiej, której członkowie mieszkali w Marchii i na Pomorzu. Theodor był paziem na dworze Fryderyka II i służył w pruskiej armii, do czasu porażki w bitwie pod Jeną (14 października 1806). Następnie przemierzał państwa niemieckie jako deklamator, dzięki czemu wzbudził zainteresowanie, a poprzez swoje wykłady przyczynił się do entuzjastycznego zrywu przeciwko tyranii Napoleona i do ostatecznego zrzucenia francuskiego jarzma. Gdy rozpoczęła się w 1813 roku kolejna kampania antynapoleońska, wstąpił jako ochotnik do Korpusu Lützowa (niem. Lützowsches Freikorps), gdzie zaprzyjaźnił się z Karlem Eduardem von Holtei. Wydaje się, że później podążył za swoim przyjacielem Karlem Eduardem von Holtei do Grazu.

Będący zazwyczaj bez środków do życia poeta był zdany na dobroczynność innych. W ostatnich latach życia wspierali go między innymi cesarzowa Austrii Karolina Augusta Wittelsbach, królowie bawarscy Ludwig I i Maksymilian I Józef Wittelsbach oraz zamożni obywatele Hamburga, Berlina, Wiednia i Grazu, w którym spędził ostatnie lata życia.

Sydow należał obok Gustava Antona von Seckendorffa (1775–1823), Elisabeth „Elise“ Bürger (1769–1833) i Carla Friedricha Solbriga (1774–1838) do najbardziej wpływowych recytatorów swego czasu.

Pisma

  • Der Declamationssaal. Eine Anthologie für Kunstredner (Sala deklamacji. Antologia dla recytatorów). Peszt 1819.
  • Empfindungen des Augenblicks. Gedichte. Darmstadt 1822.
  • Andeutungen : (Beilage zur Iris) (Aluzje : (dodatek do Iris). 1850, online.

Literatura

Autor: Roman Penkała