Stephan Krehl

Stephan Krehl (ur. 5 lipca 1864 w Lipsku; zm. 9 kwietnia 1924 w Lipsku) – niemiecki kompozytor, pedagog muzyczny i muzykolog. (wyznanie luterańskie)

Stephan Krehl
Stephan Krehl.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec: Ludolf Krehl (1825–1901), orientalista;
  • Matka: Julie (zm. 1898), córka doktora prawa Christiana Wilhelma Wiesand, właściciela majątku ziemskiego w Zwenkau koło Lipska i Albertine Grahner;
  • Brat: Ludolf (1861–1937), profesor medycyny.

Życiorys

Stephan Krehl studiował muzykę w Dreźnie i Lipsku u Salomona Jadassohna. Od 1889 do 1902 roku był nauczycielem gry na fortepianie i teorii muzyki w konserwatorium w Karlsruhe. Od 1902 do śmierci uczył w Konserwatorium Lipskim, którego był dyrektorem w latach 1921–1924. Do jego uczniów należeli Günther Ramin, Rudolf Mauersberger, Rudolf Wagner-Régeny, Peder Gram, Edvin Kallstenius, Stevan Hristić, Heinrich Sthamer, Johannes Weyrauch, Claus Clauberg, Hermann Weil i Fritz Reuter.

Stephan Krehl jest autorem kilku podręczników teorii muzyki jak np. Allgemeine Musiklehre. Jego działalność kompozytorska obejmuje ok. 30 utworów na fortepian, skrzypce, wiolonczelę, altówkę i klarnet.

Dzieła (wybór)

Kompozycje

  • Kleine Lieder für grosse Leute na głos i fortepian, op. 23
  • Sonata A–Dur na fortepian i skrzypce, op. 8, Lipsk 1893
  • Slowenische Tänze na fortepian na cztery ręce, op. 9
  • Kwartet A-Dur na 2 skrzypiec, altówkę i wiolonczelę, op. 17, Berlin, 1899
  • Kwintet A-Dur na 2 skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i klarnet, 1902
  • Trio D-Dur na fortepian, skrzypce i wiolonczelę, op. 32, Lipska, 1909

Pisma

  • Musikalische Formenlehre: Kompositionslehre / 2: Die angewandte Formenlehre, 1903
  • Allgemeine Musiklehre, Berlin, 1904
  • Fuge: Erläuterung und Anleitung zur Komposition derselben, Lipsk, 1908
  • Kompositionsunterricht und moderne Musik, Langensalza, 1909
  • Musikerelend, 1912
  • Kontrapunkt, 1912
  • Beispiele und Aufgaben zum Kontrapunkt, Berlin, Lipsk, 1920
  • Musikalische Formenlehre: Kompositionslehre / 1: Die reine Formenlehre, 1920
  • Harmonielehre / 1: Vorbereitung, Darstellung und Verbindung der konsonierenden Hauptakkorde der Tonart, 1921