Joachim Raff

Joseph Joachim Raff (ur. 27 maja 1822 w Lachen (kanton Schwyz, Szwajcaria); zm. 24 czerwca 1882 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki kompozytor i nauczyciel muzyki. Skomponował 216 utworów oznaczonych numerem opus i wiele, które nie zostały wydrukowane. Komponował koncerty fortepianowe i skrzypcowe, pieśni, symfonie, kwartety, kwintety, uwertury, muzykę kameralną i opery m.in. Król Alfred (König Alfred) i Samson (Samson). Pomimo, że utrzymywał kontakty z prawie wszystkimi znanymi kompozytorami, związek z Lisztem przyczynił się do długotrwałego zaliczania go do tzw. „nowej szkoły niemieckiej”. (wyznanie katolickie)

Jjraffportrait
Joachim Raff.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Franz Joseph (1789–1861) z szwabskiej rodziny nauczycieli; matka Katharina Schmid (1800–60) z Lachen; rodzeństwo 2 bracia i 4 siostry; – ożenił się w Wiesbaden w 1859 z aktorką Dorotheą (Doris) Genast (1826–1902); dzieci córka Helene (1865–1942), biografka Raffa i zaufana przyjaciółka Henrika Ibsena (1828–1906).

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum w Rottenburgu Raff pracował jako nauczyciel w Rapperswil. Dwa lata później, będąc w dużej mierze samoukiem, napisał pierwszą kompozycję, serenadę op. 1. Dzięki wstawiennictwu Felixa Mendelssohna–Bartholdyego (1809–1847) część jego kompozycji fortepianowych wydało w 1844 r. lipskie wydawnictwo muzyczne Breitkopf & Härtel. W 1845 r. poznał Ferenca Liszta (1811–1886). Po krótkim okresie pracy w kolońskiej firmie handlującej muzykaliami Eck & Lefebvre i pobycie u Liszta w Weimarze zamieszkał w 1848 r. w Stuttgarcie. W 1850 r. przeniósł się do Weimaru, gdzie został sekretarzem i muzycznym współpracownikiem Liszta. Po publikacji pisma krytycznego Die Wagnerfrage zaczął w 1854 r. oddalać się od kręgu weimarskiego. W 1856 r. przeniósł się do Wiesbaden, do narzeczonej. W tym samym roku zaczął komponować symfonię An das Vaterland, która nagrodzona została w 1863 r. w Wiedniu przez tamtejsze Towarzystwo Przyjaciół Muzyki (Gesellschaft der Musikfreunde). Odtąd należał do najpopularniejszych symfoników. W 1877 r. mianowano go dyrektorem Konserwatorium Hocha we Frankfurcie nad Menem. Zatrudnił tam m.in. Clarę Schumann (1819–1896) i Juliusa Stockhausena (1826–1906).

Joachim Raff zmarł 24 czerwca 1882 r. w swoim mieszkaniu we Frankfurcie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Hauptfriedhof.

Dzieła (wybór)

Opery

  • König Alfred, wielka opera heroiczna w 4 aktach, WoO 14, (libretto Gotthold Logau), 1848 – 50
  • Samson, melodramat w 5 aktach, WoO.21, (libretto Joachim Raff, 1851 – 52), 1853 – 57, zmieniona w 1865
  • Die Parole, opera komiczna w 3 aktach, WoO 30, (libretto Joachim Raff pod pseudonimem Arnold Börner, 1867), 1868
  • Dame Kobold, opera komiczna w 3 aktach, op. 154, (libretto Paul Reber według Calderona), 1869
  • Benedetto Marcello (Kunst und Liebe), opera liryczna w 3 aktach, (libretto Joachim Raff, 1875), WoO47, 1877 – 78
  • Die Eifersüchtigen, opera komiczna w 3 aktach, (libretto Joachim Raff, 1880), WoO 55, 1881 – 82

Symfonie

  • I symfonia D-dur, op. 96 („An das Vaterland“) (1859–1861)
  • II symfonia C-dur, op. 140 (1866)
  • III symfonia F-dur, op. 153 („Im Walde“) (1869)
  • IV symfonia g-moll, op. 167 (1871)
  • V symfonia E-dur, op. 177 („Lenore“) (1872)
  • VI symfonia d-Moll, op. 189 („Gelebt: Gestrebt, Gelitten, Gestritten – Gestorben – Umworben“) (1873)
  • VII symfonia B-dur, op. 201 („In den Alpen“) (1875)
  • VIII symfonia A-dur, op. 205 („Frühlingsklänge“) (1876)
  • IX symfonia e-Moll, op. 208 („Im Sommer“) (1878)
  • X symfonia f-Moll, op. 213 („Zur Herbstzeit“) (1879)
  • XI symfonia a-Moll, op. 214 („Der Winter“) (1876)

Koncerty

  • Cavatina na skrzypce i orkiestrę, op. 85 (1859)
  • I koncert skrzypcowy h-moll, op. 161 (1871)
  • Koncert fortepianowy c-moll, op. 185 (1873)
  • I koncert wiolonczelowy d-moll, op. 193 (1874)
  • Suita Es-dur na fortepian i orkiestrę, op. 200 (1875)
  • II koncert wiolonczelowy G-dur, WoO 45 (1876)
  • II koncert skrzypcowy a-moll, op. 206 (1877)
  • Suita g-moll na skrzypce i orkiestrę, op. 180.

Muzyka kameralna

  • I sonata skrzypcowa e-moll „Grand Sonate“, op. 73
  • II sonata skrzypcowa A-dur, op. 78
  • III sonata skrzypcowa D-dur, op. 128
  • IV sonata skrzypcowa g-moll, op. 129 „Chromatische Sonate in einem Satz“
  • V sonata skrzypcowa c-moll, op. 145
  • „Aus der Schweiz“ na skrzypce i fortepian, op. 57
  • Dwie fantazje na skrzypce i fortepian, op. 58
  • Duet na skrzypce i fortepian, op. 59
  • I trio fortepianowe c-moll, op. 102
  • II trio fortepianowe G-dur, op. 112
  • III trio fortepianowe a-moll, op. 155
  • IV trio fortepianowe D-dur, op. 158
  • Kwintet fortepianowy a-moll „Grand Quintuor“, op. 107

Literatura

  • Weber: Raff, Joseph Joachim w: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 27, Duncker & Humblot, Leipzig 1888, s. 159–165.
  • Matthias Wiegandt: Raff, Joseph Joachim w: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, s. 108 f. (online).
  • Christoph Ballmer: Raff, Joachim w: Historisches Lexikon der Schweiz.

Linki

Autor: Roman Penkała