Jakob Philipp Hackert
Jacob Philipp Hackert (ur. 15 września 1737 w Prenzlau; zm. 28 kwietnia 1807 w San Piero di Careggio pod Florencją) – niemiecki malarz pejzażysta w dobie niemieckiego klasycyzmu w malarstwie. (wyznanie ewangelickie)
 |
| Jacob Philipp Hackert, autor Augusto Nicodemo, 1797. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia
Ojciec Philipp (1712–68), malarz portrecista w Prenzlau, pruski malarz nadworny, syn Petera (1667–1730, malarz w Królewcu, od ok. 1708 w Berlinie) i Anny Sophie Elisabeth Wentzelin; matka Margarethe Cunigunde (1720–po 1768), córka księgarza Johanna Meistera i Euphemii Agnesy Willich; rodzeństwo Johann Gottlieb (1744–1804 [?], malarz), Wilhelm (1748–80, malarz historyczny i portrecista działający w Rzymie i jako nauczyciel rysunku w Akademii w Sankt Petersburgu), Karl Ludwig (1751–1816, malarz), Georg Abraham (1755–1805, sztycharz i wydawca); – kawaler.
Życiorys
Jakob Philipp Hackert uczył się malarstwa u ojca i wujka Johanna Gottlieba (1713–73). Od 1758 r. uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, gdzie był uczniem m.in. Johanna Gottlieba Glume (1711–1778). W 1761 r. zwrócił na siebie uwagę dwoma wedutami. W 1762 r. pracował u barona Adolfa Friedricha von Olthoffa (1718–1793) w Stralsundzie i na wyspie Rugii, którą odkrył dla malarstwa. Potem ze swoim mecenasem udał się do Sztokholmu. W latach 1765-1768 przebywał w Paryżu. Tam poznał francuskiego pejzażystę i marynistę Claude'a Joseph'a Vernet'a (1714-1789) i rytownika Johanna Georga Wille (1715-1808), który mu towarzyszył i wspierał go.
W 1768 osiadł w Rzym. Tam w 1771 r. za pośrednictwem hrabiego Orłowa otrzymał zlecenie od carycy Katarzyny na wykonanie sześciu obrazów przedstawiających zwycięstwo rosyjskie nad Turkami w bitwie pod Czesmą. W 1786 r. król Neapolu Ferdynand I (1751–1825) mianował go swoim malarzem nadwornym. W jego mieszkaniu w Palazzo Francavilla odwiedził go 14 marca 1787 r. podróżujący z Wilhelmem Tischbeinem (1751–1829) Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832).
Hackert, pomimo wiary protestanckiej i pruskiej postawy, był ściśle związany z tamtejszym dworskim towarzystwem; dawał lekcje rysunku księżniczkom, towarzyszył królowi w polowaniach i był zaufanym króla i królowej we wszystkich kwestiach artystycznych; oceniał projekty architektoniczne i opracowywał ozdabianie gmachów królewskich w Casercie.
Próbował także odnowić antyczne malowidła enkaustyczne (technika wykorzystująca wosk pszczeli). Hackert malował porty morskie, sceny z polowań, pejzaże okolic Neapolu, wykonywał dekoracje w Casercie i pałacu San Leucio. W czasie rewolucji francuskiej jego działalność została ograniczona; powstanie niskich klas społecznych Neapolu (Lazzaroni) w 1799 spowodowało jego wypędzenie z miasta. Jakob Philipp Hackert zamieszkał w San Piero di Careggio, koło Florencji, gdzie zmarł 28 kwietnia 1807 roku.
Spuściznę pisarską zapisał Goethemu, który na podstawie jego pism opracował Biographische Skizze (1811, Szkice biograficzne).
Obrazy (wybór)
- Klęska floty tureckiej w bitwie pod Czesmą. 1771.
- Pejzaż włoski, 1778.
- Pejzaż z ruinami świątyni na Sycylii, 1778.
- Wybrzeże, 1780.
- Wielkie wodospady w Tivoli, 1783.
- Jesień: winobranie koło Sorrento, 1784.
- Widok na zatokę Baja, 1785.
Literatura
- Johann Wolfgang von Goethe: Philipp Hackert. Biographische Skizze. w Goethe, Johann Wolfgang von: Kunsttheoretische Schriften und Übersetzungen. Schriften zur Bildenden Kunst, Bd. 19, Berlin 1973, s. 523–721.
- Joseph Eduard Wessely: „Hackert, Philipp” Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 10, Duncker & Humblot, Leipzig 1879, s. 295.
- Wolfgang Freiherr von Löhneysen: „Hackert, Jakob Philipp” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 7, Duncker & Humblot, Berlin 1966, ISBN 3-428-00188-5, s. 410.
Linki
- „Jakob Philipp Hackert” w Deutsche Digitale Bibliothek.
Prace Jakoba Philippa Hackert w: