Günter Eich

Günter Eich (ur. 1 lutego 1907 r. w Lebus nad Odrą; zm. 20 grudnia 1972 r. w Salzburgu) - niemiecki autor słuchowisk i liryk. W okresie powojennym znany jest jako przedstawiciel tzw. literatury zgliszcz (niem. Trümmerliteratur). Uważany jest za jednego z założycieli "słuchowisk poetyckich".

Günter Eich
Günter Eich.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ożenił się 1) w 1930 r. z artystką kabaretową Else Burk (popełniła samobójstwo w 1951 r.), 2) w 1953 r. z pisarką austriacką Ilse Aichinger (1921–2016).

Życiorys

Günter Eich był synem rolnika w Lebus nad Odrą. W 1918 r. rodzina zamieszkała w Berlinie. Po maturze w Lipsku, Günter Eich studiował w latach 1925-1932 ekonomię, prawo i sinologię w Lipsku, Berlinie i Paryżu (1928-1929). Po powrocie z Paryża napisał wspólnie z Martinem Raschke (1905-1943) pierwsze słuchowisko »Leben und Sterben des Sängers Caruso« (pol. Życie i śmierć śpiewaka Caruso). W 1930 r. wydał pierwszy zbiór wierszy. Od 1931 r. należał do kręgu autorów czasopisma literackiego Die Kolonne.

W 1832 r. przerwał studia i postanowił zostać wolnym pisarzem. Pisał słuchowiska dla dzieci, opracowywał bajki i biografie. W 1933 r. opublikował komedię »Die Glücksritter« (pol. Poszukiwacz przygód). W latach 1933-1937 prowadził z Martinem Raschke Monatsbilder des Königswusterhäuser Landboten.

Podczas II wojny światowej był podoficerem w sztabie majora Jürgena Eggebrechta (1898-1982), który uchronił go przed walką na froncie i zatrudnił do recenzowania książek ukazujących się w Rzeszy. W 1945 r. trafił do niewoli amerykańskiej.

Po wojnie ponownie zaczął pisać, przede wszystkim wiersze. Jego wiersz »Inventur« uznany został później za uosobienie nowego początku poetyckiego po 1945 roku, literatury zgliszcz. W 1946 r. zamieszkał w Geisenhausen koło Landshut i opublikował jeden z najbardziej znanych swoich wierszy »Latrine«. W 1947 r. wiersz ten Hans Werner Richter (1908-1993) włączył do antologii niemieckiej liryki wojenno-jenieckiej »Deine Söhne Europa – Gedichte deutscher Kriegsgefangener«. Wiersze »Inventur« i »Latrine« stały się częścią zbioru wierszy Eicha »Abgelegene Gehöfte« (1948). Günter Eich był jednym z założycieli grupy literackiej Gruppe 47, która w 1950 r. przyznała mu nagrodę literacką. Do grupy tej należeli także m.in. Heinrich Böll i Friedrich Christian Delius. W 1951 r. nadano pierwszy raz słuchowisko »Träume« i od tego momentu mówiono o "narodzeniu słuchowiska poetyckiego" (Heinz Schwitzke (1908-1991)).

W tym samym roku został laureatem Bawarskiej Akademii Sztuki i członkiem niemieckiego PEN-Clubu. Od 1956 r. mieszkał w Lenggries (Górna Bawaria), Bayrisch Gmain i od 1963 r. w austriackim Groß-Gmain koło Salzburga. Do najbardziej znanych dzieł Eicha zalicza się także opublikowany w 1968 r. zbiór prozy »Maulwürfe« oraz jego kontynuacja »Ein Tibeter in meinem Büro« (1970). Günter Eich zmarł 20 grudnia 1972 r. w sanatorium w Salzburgu. W 2006 r. fundacja Medienstiftung der Stadt- und Kreissparkasse Leipzig utworzyła nagrodę jego imienia Günter-Eich-Preis, która przyznawana jest co dwa lata od 2007 r. autorkom i autorom słuchowisk.

Dzieła (wybór)

  • Rebellion in der Goldstadt.. 1940.
  • Abgelegene Gehöfte. 1948 (wiersze).
  • Botschaften des Regens. 1955 (wiersze).
  • Anlässe und Steingärten. 1966 (wiersze).
  • Maulwürfe. 1968 (proza).
  • Ein Tibeter in meinem Büro. 1970 (proza).

Literatura

Linki

Autor: Roman Penkała