Ernst Theodor Echtermeyer (ur. 12 sierpnia 1805 w Liebenwerda; zm. 6 maja 1844 r. w Dreźnie) – niemiecki pisarz, historyk literatury, estetyk i filozof. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia

  • Ojciec: Ernst Gottlieb Echtermeyer (ur. 1766);
  • Matka: Theodora Auguste Bielitz (1774-1820);
  • Ożenił się: w Zeitz w 1834 r. z Emilie Sophie Louise Edler von der Planitz (ur. 1812);
  • Dzieci: 1 syn.

Życiorys

Ernst Theodor Echtermeyer ukończył gimnazjum Schulpforta. Na życzenie ojca studiował prawo w Halle, później przeniósł się do Berlina, gdzie studiował filozofię i filologię niemiecką. W międzyczasie pracował w gimnazjum w Zeitz. W 1831 r. obronił pracę doktorską i został nauczycielem w Franckesche Stiftungen w Halle. Tutaj z prowadzonych wykładów powstało w 1836 dzieło Die Auswahl deutscher Gedichte (Wybór wierszy niemieckich), które przyniosło mu duże uznanie i doczekało się wielu wydań. Ten zbiór wierszy był do końca XX wieku najważniejszą tego rodzaju antologią, która ukształtowała smak i styl wielu pokoleń uczniów. Ostatnie wydania jego antologii ukazały się w opracowaniu Benno von Wiese w 1981 r. i w 2010 w opracowaniu Elisabeth K. Paefgen i Petera Geista.

Razem z Arnoldem Ruge (1802-1880) wydawał czasopismo Hallischen Jahrbücher für Wissenschaft und Kunst będące organem »młodych hegelianistów« (zwolenników Hegla), w którym protestancki liberalizm był broniony przed romantyzmem i »romantyzowaną« literaturą. W eseju Der Protestantismus und die Romantik (1839/40, Protestantyzm a romantyzm) Ernst Theodor Echtermeyer sprzeciwiał się sztuce Schillera (1759-1805) i Goethego (1749-1832). W formie szczegółowej analizy poezji romantycznej zarzucił starszym poematom romantycznym skrępowanie empirycznego JA, regresywność w skutek naśladowania średniowiecza i duchową niewolę w katolicyzowaniu, hamowanie obiektywnego ducha i rozwoju protestanckiej wolności. Heinrich Heine (1797-1856) nazwał czasopismo Hallischen Jahrbücher für Wissenschaft und Kunst »strasznie zabójczymi ulotkami«.

Aby uniknąć prześladowań ze strony cenzury i władz przeniósł się w Święta Wielkanocne w 1841 r. do Drezna, gdzie razem Ruge wydał Deutschen Musenalmanach .

Ernst Theodor Echtermeyer zmarł 6 maja 1844 r. w Dreźnie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Eliasfriedhof.

Dzieła (wybór)

  • Quellen des Shakspeare in Novellen, Märchen und Sagen. 1831.
  • Proben aus einer Abhandlung über Namen und symbolische Bedeutung der Finger bei den Griechen und Römern. 1835.
  • Auswahl deutscher Gedichte : für die unteren und mittleren Classen gelehrter Schulen. 1836

Literatura

  • Jürgen Lübbert: „Echtermeyer, Theodor” w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 48, Duncker & Humblot, Leipzig 1904, s. 254 ( online).
  • Käte Lorenzen: „Echtermeyer, Ernst Theodor” Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, ISBN 3-428-00185-0, s. 272 (online).
  • Elisabeth Katharina Paefgen: Der "Echtermeyer" (1836 - 1981) - eine Gedichtanthologie für den Gebrauch in höheren Schulen. Darstellung und Auswertung seiner Geschichte im literatur- und kulturhistorischen Kontext. Frankfurt am Main: Lang 1990.