Alfred Rahlfs

Alfred Rahlfs (ur. 29 maja 1865 w Linden (obecnie dzielnica Hanoweru); zm. 8 kwietnia 1935 w Getyndze) - niemiecki ewangelicki teolog i orientalista. Jeden z pionierów historyczno-krytycznego badania Septuaginty.

Alfred Rahlfs
Alfred Rahlfs.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Alfred Rahlfs studiował teologię ewangelicką, filozofię i języki orientalne na uniwersytetach w Halle i później w Getyndze u Paula de Lagarde, gdzie w 1887 r. otrzymał tytuł doktora filozofii. Od 1891 r. pracował na uniwersytecie w Getyndze jako Privatdozent, od 1901 roku był tam profesorem nadzwyczajnym w dziedzinie Starego Testamentu, a od 1919 roku profesorem zwyczajnym. W 1933 r. przeszedł na emeryturę.

Podobnie jak Albert Eichhorn, Hermann Gunkel, Wilhelm Bousset, William Wrede, Bernhard Duhm, Johannes Weiß, Ernst Troeltsch i inni należał do »szkoły historyczno-religijnej«.

Znaczenie

Pod wpływem swojego nauczyciela Paula de Lagarda zainteresował się »Septuagintą«, pierwszym tłumaczenia Biblii z języka hebrajskiego na język grecki. Aby podołać tak wielkiemu przedsięwzięciu naukowemu, razem z Rudolfem Smendem wysłali 19 sierpnia 1907 r. prośbę o utworzenia instytutu do »Preußisches Ministerium der Geistlichen, Unterrichts- und Medicinalangelegenheiten« i 1 kwietnia 1908 roku za zgodą ministerstwa powstał instytut »Göttinger Septuaginta-Unternehmen«. Wśród naukowców, którzy brali udział od początku w interdyscyplinarnym przedsięwzięciu »Septuaginta-Unternehmen« byli m.in. filolodzy klasyczni Friedrich Leo, Paul Wendland i przede wszystkim Eduard Schwartz, teolodzy starotestamentowi Rahlfs, Smend i Julius Wellhausen, językoznawca Jacob Wackernagel i patrystyk Nathanael Bonwetsch. Pod kierownictwem Rahlfsa, w latach 1908-1933, położone zostały podstawy do historyczno-krytycznego wydania Septuaginty. Dla uporządkowania zgromadzonych w Getyndze fotografii, mikrofilmów i manuskryptów wprowadził tzw. Rahlfs-Nummer (system numeracji rękopisów Septuaginty), które stały się standardem międzynarodowym.

Jeszcze za jego życia instytut »Göttinger Septuaginta-Unternehmen« opublikował trzy pierwsze tomy »Psalmi cum Odis«, »Ruth«, »Genesis«. Ta skromna ilość publikacji spowodowana była po części trudnościami finansowymi, przypadającymi na okres dużej inflacji w Niemczech. W międzyczasie ukończono około dwie trzecie tomów edycji editio maior.

Liczne publikacje Alfreda Rahlfsa skupiają się wokół badań Septuaginty. Poprzez jego osobistą znajomość rękopisów jego rozprawy mają do dzisiaj wpływ na badania historyczno-krytyczne tekstu i badanie historii Septuaginty.

Duże znaczenie ma podręczne wydanie Septuaginty, które Alfred Rahlfs wydał w 1935 roku i którego nowe wydania wciąż się ukazują. Wydanie to świadczy o tym, że zdawał sobie sprawę, że pełne wydanie zajmie wiele lat (do dzisiaj jest nieukończone). Podręczne wydanie Rahlfsa stało się standardowym dziełem i będzie takim dopóty, dopóki nie ukaże się pełne wydanie.

Dzieła (wybór)

  • Des Gregorius Abulfarag genannt Bar Ebhroyo Anmerkungen zu den salomonischen Schriften. 1887
  • Beiträge zur Textkritik der Peschita. 1889.
  • Syrische Handschriften. 1890.
  • Ueber eine von Tischendorf aus dem Orient mitgebrachte, in Oxford, Cambridge, London und Petersburg liegende Handschrift der Septuaginta. 1898.
  • Alter und Heimat der vaticanischen Bibelhandschrift. 1899/
  • Septuaginta-Studien. 1904-11.
  • Das Buch Ruth griechisch : als Probe einer kritischen Handausgabe der Septuaginta. 1922.
  • Septuaginta : Societatis Scientiarum Gottingensis auctoritate. 1926.

Literatura

  • Klaus-Gunther Wesseling: RAHLFS, Alfred. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 7, Bautz, Herzberg 1994, ISBN 3-88309-048-4, s. 1267-1269.

Linki

Autor: Roman Penkała